Hastalar ortopedik şikayetlerine göre gerekli tetkik ve muayeneleri yapıldıktan sonra hastalık tipine göre bölümlendirilip,tedavileri şekillendirilmektedir.

Kırık tedavisi

Hatanın kırık bölgesi alçı-atel ile hareketsiz bırakılıp ameliyat hazırlığı yapıldıktan sonra gerekli ortopedik enstrümanlar ile kırığı sabitlenmektedir.

Çeşitli kırıklara göre aşağıdaki farklı tedavi yönemleri kullanılır;

Alçı Uygulamak

Çoğu kırıklarda, kırığın yerine alçı konulmasından sonra yapılacak hakiki veya fiberglas alçı tedavi için yeterli olmaktadır. Bu alçı kırık kaynayıncaya kadar sarılı olarak durur.Fonksiyonel alçı veya cihaz: Bu tip alçı veya cihazlar, kırığa komşu eklemlerinin hareketlerine tam olarak veya kısmen izin verir. Sınırlı bazı kırıklarda bu yöntem uygulanır.

Açık redüksiyon ve içeriden tespit

Bu tedavi yönteminde ortopedist hastasını ameliyat eder. ameliyat esnasında, önce kırık parçalar yerine konulur, sonra yerlerinden oynamaması için vidalar, çiviler, metal plaklar kullanılarak tespit edilir. Bu tespiti yapmak için bazen de ilik boyunca kemiğin içine uzunca bir çivi yerleştirilir. Başta enfeksiyon olmak üzere ameliyatların riskli olduğu için, dokturunuz sadece gerekli durumlarda ameliyat yapar.

Dışardan Tespit

Bu yöntemde kırık bölgesini altında ve üstünde kemiğe vida veya teller takılır. Kırık redükte edildikten sonra bu vida ve teller birbirine metal çubuklarla bağlanır. Bu çubuklar cildin dışında olduğu için bu yönteme dışarıdan tespit denir. Kırk kaynadıktan sonra, dışardan tespit sistemi, sökülerek çıkarılır. Bu metotlar uygulandığında kırk kaynamalı fonksiyon kaybı olmamalı ve görüntü bozulmamalıdır.Yöntemler belirlenirken, kırığın tipine, yerine, yaralanmanın şiddetine, hastanın kendi özelliklerine ve beklentilerine göre karar verilir. Kırık tedavisinin başarısında hastanın işbirliği çok önemlidir. Alçıya, dışarıdan tespit metaryellerine hastanın tahammül göstermesi gerekir. Tedavi esnasında ve sonrasında, eklem sertliklerini önlemek kas güçlerini yeniden kazanmak için hastanın egzersizler yapması önerilir. Hasta kırığın kaynaması için, ortopedistle iş birliği yapmalı ve ona yardım etmelidir.

Kırıkların İçerden (İnternal) Tespiti

Son yıllarda, ortopedik cerrahideki en önemli gelişme, kırıkların içerden tespiti alanında olmuştur. İnternal tespit, hastanın hastanede kalış süresini kısaltır, erken dönemde fonksiyon kazanmasını sağlar ve kırığın kaynamama ihtimalini azaltır. Kırılan bir kemik uygun pozisyona getirilmeli ve kaynağıncaya kadar bu durumda tutulmalıdır. Geçmiş yıllarda, bu amaca, alçılarla, atellerle ulaşılmaya çalışılıyordu. Ameliyathane şartlarının gelişmesi, anestezi ve ameliyat tekniklerindeki ilerlemeler, kırıkların cerrahi olarak tedavi edilme oranını yükseltmiştir. İçerden tespit için kullanılar metaryaller, paslanmaz çelik, kobalt ve titanyumdan yapılır. Bu metaryaller hem dayanıklıdır hem de gerektiği kadar esnektir.Bu metaryaller insan vücudu ile uyumludur, nadiren alerjik reaksiyon oluşturur. En sık kıllanılan içerden tespit metaryelleri vida, tel, plak, çubuk ve çividir. Bunlar vücut içerisinde kalır; bu nedenle internal tespit metaryalleri olarak isimlendirilir.

Teller

Teller bir dikiş meteryali olarak kullanılır, kemikler birbirine bu teller ile bağlanır. Kemik fragmanlarını birbirine bağlamak için kullanılan diğer internal tespit metaryalleri ile birlikte kullanılır. Küçük kemik parçalarını birbirine tutturmak için, yalnız başına da kullanılır.

Plaklar

Plaklar, kırık kemik uçlarını bir arada tutmak için internal bir atel gibi görev yaparlar. Plaklar, uç uca getirilen kemiğin üzerine, ona paralel olarak uzatıldıktan sonra vidalarla kemiğe tespit edilir. Bu şekilde kırık parçalar hareketsiz hale gelmiş olur. Kaynama sağlandıktan sonra, çıkarılır veya duruma göre yerine bırakılır.

Çivi ve Çubuklar

Bazı kırıklarda, özellikler uzun kemik kırıklarında, kemik uçlarını bir arada uygun durumda tutmak için kemik iliği içerisine, boylu boyunca uzun çubuk yerleştirilir. Bu çubuklar kırık kaynayıncaya kadar, vidalar aracılığı ile kemik içinde tutulur. Kırık kaynadıktan sonra da yerinde kalabilir.

Vidalar

En sık kullanılan metaryaldir. Genellikle basit vidalar şeklinde kullanılır ama bazen kırığın yerine ve özelliğine göre farklı biçim ve büyüklükte de olabilir. Yalnız başına veya çubuklar, plaklar ve çiviler ile birlikte kullanılır. Özel bazı kırıklara göre farklı biçimlerde üretilebilir. Kırık iyileştikten sonra, çıkarılır veya yerinde bırakılır. Eksternal Fiksatörler Vidalar, çubuklar, teller ve halkalardan oluşan bir iskelet gibidir. Tel ve vidalarınn bir ucu kemik içerisinde diğer ucu ise vücut dışındadır. Bu uçlar birbirine çubuklar ve halkalar aracılığı ile bağlanır. Çivi ve tellerin bir ucu vücut dışında olduğu için iltihap oluşabilir, bu bakımdan özel bakım gerektirir. Diğer Durumlar İnternal tespit uygulamarında, yeni cerrahi teknikler, enfeksiyon ihtimalini azatmış fakat tamamen ortadan kaldırmamıştır. Ameliyat kararı verilirken, kırığın kendi özelliklerine, hastanın sağlıklı durumuna dikkat edilir. İlave olarak; hiç bir teknik mükemmel değildir. kırık uygun şekilde kaynamayabilir; kullanılan meteryaller eğilebilir, kırılabilir; alerjik reaksiyonlar oluşabilir. Ortopedik cerrahlar, daha iyi meteryaller kullanabilmek için araştırmalarına devam etmektedir.

Alçı ve Atel

Alçı ve ateller yaralanmış, yumuşak dokuları ve kırılmış kemikleri korur ve destekler, ağrıyı, şişliği ve kas spazmını azaltır. Alçı ve atel bazı ameliyatlardan sonra da uygulanır. Atelin (yarın alçı) destekleyici özelliği tam alçıya göre daha azdır. Şişmiş kol ve bacaklarda, tam alçı yerine atel yapmak daha uygun olabilir. Doktor, alçı veya atelden hangisinin yapılacağına, kol ve bacağın yaralanma durumuna göre karar verir.

DEFORMİTE

Tedavide en önemli kriter yaştır. Çocuk büyüdükçe, sorun artacak ise öncelikle ilerlemenin durdurulmasına yönelik tedaviler uygulanır. Bu amaçla çeşitli ortezler kullanılarak bacak eğriliklerinin düzeltilmesi ile ilgili tedaviler vardır ancak bunların günümüzde kanıtlanmış bir etkisi henüz gösterilememiştir.

Çocukluk döneminde en sık uygulanan tedavi kemik büyüme bölgesine yerleştirilen çok küçük plaklardır. Bu plaklar, istenilen şekilde kemiğin düzelmesini sağlar. Bu yöntem, kemik çatlatması, kemik kırması gibi daha zor olan ameliyatlara göre uygulaması kolay ve riski daha az bir prosedürdür. Çocuk geç getirildiyse ve hesaplamalara göre bu yöntemle düzelmesi yetersiz olacaksa o zaman kemik çatlatılarak düzeltilmesi gündeme gelir. Röntgen filmleri çekilir, titiz bir inceleme yapılır. Kemiğin hangi bölgesinden kaç derece düzeltilirse, nasıl bir sonuç elde edileceği, çocuğun bacağının nasıl görüneceği bilgisayar ortamında hesaplanır. Buna göre tedavi programı düzenlenir.

Bazen bu cihazlar uygulandığında bacaklarda bir miktar düzelme olur. Ancak henüz bilimsel olarak kanıtlanmış bir uygulama değildir; yine de aile cerrahiye karşı ise o zaman alternatif olarak düşünülebilir.

Boy uzatma ameliyatı çeşitleri nelerdir? 

Kademeli boy uzatma teknikleri kullanılan cihazlara göre;

• Eksternal fiksasyon (İlizarov tekniği)
• İnternal fiksasyon (Motorlu çivi)
• Kombine teknik şekilde 3 grupta sınıflandırılabilir.

Boy uzatma cerrahisinde uzun zamandır İlizarov tekniği de denilen ve bacağa dışarıdan uygulanan eksternal fiksatörler kullanılmaktaydı. Ancak artık bu cihazlar yerini vücudun içine yerleştirilen ve dışarıdan kumanda edilebilen internal fiksatörlere bıraktı. İnternal fiksatörler küçük bir kesi ile vücudun içerisine yerleştirilir ve kozmetik sonuçları daha iyidir. Çünkü eksternal cihazlarda bacaklarda yapılan uzatma miktarı kadar iz kalır. Kombine teknikte ise hem internal hem de eksternal fiksatörler kullanılır.

Boy uzatma ameliyatı nasıl yapılır? 

Boy uzatma ameliyatı bu alanda deneyimli bir ortopedi uzmanı tarafından genel anestezi altında gerçekleştirilir. İsteyen yetişkin hastalarda işlem epidural anestezi kullanılarak da yapılabilir, böylece eğer isterlerse hastalar ameliyatları sırasında uyanık olabilirler.

İşleme uzatılması planlanan kemiğin enine ikiye kesilmesiyle başlanır. Bu kesme işlemine osteotomi denir. Kesme işleminden sonra bacak birkaç farklı harici ve/veya dahili sabitleme cihazlarından bir ve birkaç tanesi kullanılarak stabilize edilir. Tedavi iki aşamadan oluşur.

İlk aşamada, kesilen kemik yerleştirilen cihazla çok yavaşça ayrılır. Osteotomi bölgesinde yeni kemik büyümesini teşvik eden bu ayırma işlemiyle kemik oluşumuna distraksiyon osteogenezi adı verilir. Yeni kemik dokusunun sürekli büyümesi için cihazdaki pimlerin günde dört kez, her bir ayarlamada ¼ milimetre olmak üzere toplamda 1 milimetre uzatılması sağlanır. Kemiğin uçları arasındaki boşluk açıldıkça, vücut istenen uzunlukta kemik oluşana kadar boşlukta yeni doku üretmeye devam eder. Var olabilecek travmadan kaynaklanan kemiğin yanlış hizalanması gibi herhangi bir deformasyonu düzeltmek için sabitleme cihazlarında ilave ayarlamalar yapılabilir. Bu aşamada, hastalar koltuk değneği yardımıyla yürümeyi öğrenirler.

Tedavinin ikinci aşamasında kemik sertleşir ve iyileşir. Konsolidasyon aşaması olarak adlandırılan bu evrede hasta yavaş yavaş etkilenen uzuv üzerinde daha fazla ağırlık koyabilir ve koltuk değneği olmadan yürümeye başlar. Yeni kemik dokusunun tamamen iyileştiği düşünülüyorsa röntgen filmi çekilerek iyileşme doğruladıktan sonra fiksasyon cihazı çıkarılır. Hasta artık bacaklarını normal şekilde kullanabilir ve günlük hayata dönebilir. Bu aşama tamamlandığında, oluşan yeni kemik dokusu vücuttaki diğer tüm kemikler kadar güçlüdür.

Operasyon sonrasında ortalama hastanede kalış süresi iki gündür. Prosedür büyük kesikler veya kemik greftleri içermez. Genel olarak, ameliyat öncesinde mevcut ağrı problemi olmayan hastalar, ameliyat veya iyileşme süreci ile ilişkili olarak önemli ağrı yakınması bildirmez. Genel olarak, uzuv uzatma ameliyatları yaklaşık %95 gibi yüksek başarı oranına sahiptir. Ameliyat izi genellikle minimaldir; çünkü çoğu işlemde sadece küçük kesiler yeterlidir.